Dobrze mi z taką zimą / I like this winter

Nie należy tego posta kojarzyć z moją tęsknotą za śnieżno białą zimą. Nic bardziej mylnego, ja po prostu rejestruję fakt zmian przyrodniczych jakie każdy widzi. Rok rocznie zimy coraz łagodniejsze, coraz zieleńsze czy szarawe w zależności w jakim otoczeniu mieszkamy. Mnie jako miastowej osobie zima zawsze kojarzyła się z brudnymi stertami śniegu zawalającymi albo kawał chodnika albo miejsce parkingowe dla samochodów, przez co auta parkowały nie tam gdzie powinny, utrudniając przejście pieszym. Jak by na to nie patrzeć, zawsze pieszym dostawało się bardziej. Ale ja nie o tym...

Jakiś czas temu robiąc przedświąteczne porządki na półkach trafiłam album z fotorelacją budowy tego domu co w nim mieszkamy. Pamiętam, jak pewnej zimy z ubiegłego wieku przyjechaliśmy tu i nieodśnieżona droga zmusiła nas do zaparkowania dalej i przejścia się na działkę. Wtedy ta dziewicza biel nawet mnie zafascynowała. Zupełnie nie skojarzyliśmy tego z utrudnieniami jakie możemy napotkać mieszkając tu na stałe. Ale to przecież zabawne - zawalona śniegiem droga. Przyjechaliśmy bo byliśmy ciekawi zimy. Wprowadziliśmy się kilka lat później i się zaczęło!

Dlatego może z takim spokojem patrzę na tę bezśnieżną zimę i ona mi naprawdę odpowiada. Ileż razy zasypana droga niwelowała nasze plany wyjazdowe. Ile razy mąż musiał wstawać o 4 nad ranem i iść na pociąg bo nie dało się jechać samochodem. Ile razy nasz najstarszy syn w śnieżycy szedł do szkoły... i to wcale tak dawno nie było. Miałam to szczęście, że siedziałam w domu z malutkim Miśkiem i po prostu nie musiałam wychodzić a i tak śnieżyca co i róż trafiła mnie wracającą z zakupów. 
Radość z padającego śniegu i przyjaciel szufla do odśnieżania podjazdu a nawet i całej drogi aby mąż mógł dojechać do domu i nie ugrzęznąć. Gminę niewiele obchodziło, że ktoś pobudował się przy jakiejś tam drodze. Kiedy pojawił się drugi mieszkaniec tej drogi razem odśnieżaliśmy a potem na zmianę płaciliśmy za odśnieżanie. W końcu łaskawie gmina dopisała do zimowej mapki naszą drogę. Pojawiło się moje wypatrywanie z okna odśnieżarki bo tak jadąc zasypywała nasz podjazd i jeśli trafiło to przed powrotem z pracy męża to musiałam lecieć z szuflą i odsypywać aby się znów nie zarył w  śniegu. Ile razy musieliśmy zrezygnować z planów bo okazywało się, że śnieg sypiący od kilku godzin odciął nas znów od świata. Nie. Zdecydowanie wolę taką zimę.  I chyba nie tylko ja. Ptaki korzystają ze słoninki ale słyszę jak radośnie szczebioczą mazurki i wróble i są jakby spokojniejsze. Nie podchodzą tak sarny jak zazwyczaj. A jak cieszą się kury i kaczki! Kot wylegujący się w słonku. A i kury nie gorsze, też szukają słonecznych miejsc. A dzisiaj mimo mrozu nie chciały wracać do kurnika, chcąc cieszyć się słońcem jak najdłużej.

A tu mam nadal zieleniący się szpaler lwiej paszczy. A obok dorodny seler wprost z grządki.

Naprawdę podoba mi się taka zima.

Wszystkiego najlepszego w nadchodzącym Nowym Roku. 

Spełnienia marzeń i pragnień.

Bardzo Wam dziękuję za to, że jesteście :)