Na grudniowym łonie natury / Walking in December

Obecny grudzień w niczym nie przypomina tych z poprzednich lat, kiedy śnieg leżał jeśli nie po kolana to chociaż po kostki czy w ogóle był. Mnie akurat to nie martwi, raczej cieszy chociaż dzisiejszy mrozek nie wróży nic dobrego dla roślin, które są pozbawione swej ochronnej białej pierzynki. Dziś zaszczyciło mnie słońce, wczoraj padał deszcz i  muszę przyznać, że deszcz w grudniu w ogóle mi się nie spodobał. Wypatrywałam go latem a wzdychałam w sierpniu a nie teraz w zimie, kiedy rośliny śpią. W ostatnich dniach wolne dni sprzyjają moim spacerom i wycieczkom. Może to jakaś tęsknota już za wiosną? 

Wybrałam się na pobliskie stawy rybne, które odkryłam dość późno, bo być może w ich otoczeniu szukalibyśmy działki do osiedlenia. Urokliwe miejsce, urokliwa miejscowość posiadająca wszystkie te atuty, które obydwoje lubimy a o których z racji miejskiego życia nie mieliśmy pojęcia. Woda... wszelkie akweny wodne są dla mnie źródłem życiodajnej energii, która jest wstanie ładować moje akumulatory. Kiedyś wspominałam, że napiszę post o mojej miłości do wody, ale jakoś tak do tej pory nie pojawił się z braku czasu, więc niech ten post będzie jego namiastką czy zapowiedzią.

 Na stawach oczywiście kaczki mieszkające tam na co dzień i za pewne zimujące. Widziałam z daleka jeszcze jakieś ptactwo, duże, o ciemnej głowie i białych piórach na tułowiu, ale były zbyt daleko aby je rozpoznać. Na pewno za małe na łabędzie, które widuję tu latem i byłam ciekawa czy zostały, czy jednak odleciały. Mąż podpowiadał, że mogły to być gęsi. Niestety nie wydawały głosów a jak zaczęliśmy się przybliżać to odleciały. Było ich może z pięć? Nie mam żadnych ich zdjęć, bo pochmurna pogoda nie dawała żadnych szans na to, że z tak odległej perspektywy cokolwiek uchwyci mój aparat. Ogromną radość czerpaliśmy z widoku pluskających się kaczek. Dla mnie sam widok dużej tafli wody i jej odgłosy są relaksujące i odprężające. Szkoda tylko, że pogoda nie dopisała i nie mogłam widokami napawać się dłużej.