Mieczyki - ratując cebule / Gladioli - saving bulbs

Sobota należy do takich dni, kiedy z przyjemnością siadam do kompa i czytam sobie ulubione blogi i napawam oczy pięknymi zdjęciami. Potem rozglądam się po swoim blogu i nadziwić się nie mogę, że tyle miłych i serdecznych komentarzy znajduję bo gdzie mi tam do tych wszystkich wspaniałych blogów.  Nie, nie, to nie będzie post pod tytułem nie wiem po co piszę bloga. Ten temat jest zamknięty, bo zajął moją głowę jakiś miesiąc po założeniu bloga i do dnia dzisiejszego nie znalazłam na nie odpowiedzi, więc piszę sobie dalej... Dziś stanęłam przed inną traumą blogową - brakiem tematu do pisania? - Nie, z tym to akurat problemu nie ma, wystarczy, że spojrzę przez okno i skupię wzrok na dzisiejszej czerni drzew stojących smętnie w fazie snu. Więc z czym? A mianowicie brakiem świeżych zdjęć do wstawienia na bloga.

Nie robię zdjęć bo nie ma tak naprawdę czemu. Codzienne obowiązki są zwykłymi obowiązkami jakie wykonać musi przeciętny człowiek posiadający rodzinę, dzieci w określonym wieku, mieszkający w danym środowisku, pracujący zawodowo poza domem itd, itd, itd... Jedno dłuższe zdanie a jak wieje nudą. I taki właśnie jest listopad. Jak zwolniliśmy to całkowicie. Czasami wydaje  mi  się, że tutaj jedyne życie jakie jest to od wiosny do wczesnej jesieni a potem jest ... czarna dziura. I taki też będzie ten post... Ale nie byłabym sobą gdybym nawet z tej nudnej niszy nie wydobyła czegoś optymistycznego. Dlatego napiszę o mieczykach.   Mieczyki należą do roślin cebulowych, które z moich obserwacji całkiem dobrze by zimowały pozostawione w gruncie w naszym klimacie,  gdyby nie nornice, które je uwielbiają i z tego raczej powodu  wykopuję je  na zimę.

 W zeszłym roku zimowałam je w zbyt chłodnym miejscu i niestety 80% imponującej już kolekcji została stracona. To był nieprzemyślany zupełnie krok przez bezmyślne zastosowanie netowej porady bez porównania moich warunków od przeczytanych. Mój błąd.  W każdym razie ostro przejrzałam cebule i jeśli tylko miały najmniejsze oznaki życia wsadziłam je do ziemi. Nie liczyłam na to, że zakwitną, ale że obecna cebula zdoła wyprodukować nową zdrową aby zachować swoje istnienie. Wielokrotnie już się przekonałam o ogromnej sile życia w przyrodzie. Podczas suszy podlewałam miejsca z posadzonymi cebulami i cieszyłam się, kiedy pomachały do mnie zielonymi liśćmi, czyli udało im się. Nie kwitły... może jakieś pojedyncze jednostki, których cebule były w najlepszym stanie, ale ogólnie miałam rabatę liściową, ale na tym nam przecież zależało. Teraz, wykopując mogłam nacieszyć oczy zdrowymi i dorodnymi cebulami. Przechowuję je w kartonowym pudełku, nieoczyszczone, tylko tyle co je otrząsnę z bryły ziemi i zasypuję trocinami, innym razem obsypałam je piaskiem i też było dobrze. Najważniejsze to wstawić je w takie pomieszczenie piwniczne czy gospodarcze, gdzie temperatura jest mniej więcej powyżej 5-7 stopni C. Ważne jest aby trzymać każdy kolor w innym pudełku, jeśli używamy noża do oddzielenia cebuli od łodygi to inny nóż do każdego koloru, bo mają tendencje do samoistnego mieszania kolorystycznego. Ja wyłamuję cebulę od łodygi i jeśli sadzę kolory obok siebie, zaznaczam kolory, kolorowymi nitkami aby po przekwitnięciu pamiętać, które są które.

(Zdjęcia zebrane z kilku lat)

Porady: 
☺ Mieczyki ze względu na długie łodygi mają tendencje do przewracania się, można temu zaradzić sadząc cebule na głębokość około 10 cm, plus minus długość ręki. 
☺ Sadząc partie cebul w odstępach tygodniowych przedłuża się ich czas kwitnienia w ogrodzie. 
☺ Kiedy mieczyki nam chorują, warto w następnym roku cebule wymoczyć w rozcieńczonym środku przeciwgrzybicznym i dopiero posadzić w ziemię.
☺ Kiedy po zimie cebule obsuszą się, można je spróbować ratować namoczeniem w wodzie i potrzymaniem przez kilka godzin do doby.
☺Kiedy, podczas wykopywania przedzieli się cebula na pół, nie rezygnujmy z niej, przepołowiona zdrowa cebula też sobie poradzi w ziemi, warto ją jednak od razu wstawić w donicę do domu i pozwolić ,,naprawić się" nie czekając do wiosny. 

Gorąco zachęcam do ich posadzenia, mało kłopotliwe i nadają się idealnie do małych ogrodów, komponują się ze wszystkimi roślinami. Posiadają ogromne bogactwo kolorystyczne.