Kuchenna wizja / Renovation commode in the kitchen

Jesień w kalendarzu, jesień za oknem ale i jesień u nas w domu bo się zabrałam za domowe sprawy. Miałam już napisać ,,domowe robótki" ale to za dużo powiedziane. To tylko może sprawiać takie wrażenie. Praktycznie skupiam się tylko na rzeczach na już, niecierpiących zwłoki chociaż mam mnóstwo pomysłów na ciekawe prace domowe, to ciągle odkładam je na później i... wiadomo. Różnorodność zwierząt, duży teren wokół domu, wielki dom, pasja, którą realizuję zawodowo i wiele innych rzeczy, które przykuwają mą uwagę są tylko świadectwem na to, że ze mnie niespokojna dusza, która nie może usiedzieć w jednym miejscu i ciągle coś... ciągle coś... gdzieś gna, gdzieś pędzi, jest w milionach miejsc równocześnie a tak naprawdę nigdzie nie zagrzewa miejsca.  W każdym razie nastała jesień, bo sięgnęłam po domową listę z pracami. Tym razem padło na kuchnię...

Nie mam kuchni - Powtarzam to od lat. Chociaż po części jak najbardziej pomieszczenie do gotowania jest, jak najbardziej, ale nie jest umeblowane tak jak przeciętnie mebluje się kuchnie czy tak jak ja bym chciała. Ubzdurałam sobie kredens, który nie bardzo by mi pasował w szeregowej zabudowie ale ciągle na niego czekam. Oczywiście wjechały z różnej bajki meble i jakaś kuchnia powstała, nawet z segmentem  Ikei  -  palnikowo umywalkowym w kolorze brązu. Zakup dość przypadkowy w ramach prowizorycznego umeblowania kuchni aby ,,coś po prostu było" jak się wprowadziliśmy. I tak coś co miało być na rok góra dwa jest z nami do tej pory i w sumie... przez zasiedziałość chyba nabyło pełnych praw lokalowych. Zaczęliśmy kompletować meble z owego zestawu i kolor brązowy zagościł na dobre w naszej kuchni, do tego stopnia, że podczas odnawiania pokoju syna i tworzenia innego stylu, nastąpiła roszada mebli między pomieszczeniami, jedna z obszernych komód zawitała w kuchni. Wieloletnia komoda w sosnowej okleinie, oczywiście  z Ikei i to jeszcze chyba kupiona na wyprzedaży do zniszczenia przez małoletniego syna. 

Twarda bestia nie oparła się młodzieńczej destrukcji i mimo pewnemu uszczerbku na swej urodzie, w wyniku wyłamania się listewki z przodu, prezentowała się nad podziw dobrze. W pierwszej chwili miała stanąć w kuchni, jako rupieć do dobicia, ale jak to z meblami i ze mną bywa, nieoczekiwanie dojrzałam w niej potencjał jako kuchenny mebel. I pokojowy szczerbek po lekkim przeobrażeniu wjechał do kuchni, niczym Kopciuszek na bal. Ogromnie się cieszę, że znalazłam czas na przemalowanie komody. Nadal jest to zlepek różnych mebli ale podobieństwo kolorystyczne spowodowało, że ta niby kuchnia zaczyna rzeczywiście nabierać kuchennego wyglądu. Ku memu zaskoczeniu, czego oczywiście powinnam się spodziewać, ale zapomniałam, poziome szuflady pomalowane innym kolorem niż szkielet mebla poszerzył optycznie jamnikowatą kuchnię, co mnie dodatkowo bardzo ucieszyło. 

Eksperymentowałam i pomalowałam dwiema różnymi farbami, biała to emalia akrylowa- śnieżnobiała biel, którą już kiedyś miałam okazję malować mebel i nadal jesteśmy na etapie przyglądania się sobie. Szuflady postanowiłam pomalować czymś mocniejszym ze względu na miejsca bardziej narażone na uderzenia i obdrapania - emalia olejno-ftalowa, orzech średni, połysk. Jakby jaśniejsze przetarcia są specjalnie, aparat słabo je uchwycił, ale one miały przełamać jednolitość brązu, bo na ikeowskich meblach są też pasy.

Przy okazji znalazł się czas na drugą półeczkę na herbaty, których używa się na co dzień. Pierwsza powstała kilka lat temu i tak mi się spodobała, że postanowiłam dokompletować jej taką samą drugą. Są to deski podłogowe, tyle co przeszlifowane papierem ściernym aby były gładkie i zadry nie wchodziły i powieszone, bez lakierowania. Podoba mi się jak ładnie ciemnieją.

I tym sposobem, nieoczekiwanie zaczęła mi się tworzyć kuchnia, taka moja, z różnych mebli, ale jak mi się zdaje, trzymam się w jakiejś szerokiej ale jednak gamie kolorystycznej. Nie ważne jak bardzo mój eklektyzm gryzie się z aranżacją wnętrz, mnie się to bardzo podoba, zaczynam się w tej mojej kuchni coraz lepiej czuć i właśnie w takiej coraz bardziej pasuje ten mój nieszczęsny, jeszcze nie odnaleziony kredens. 

Na podobnej  zasadzie,  czyli  od przypadku do przypadku  powstał  kącik do parzenia herbaty i kawy, który to właśnie spowodował pojawienie się drugiej półeczki, która z kolei wniosła symetrię.   I tak coś przez coś, coś przez coś... i chyba mam kuchnię :)

A to jest moja lampka w kształcie filiżanki, uwielbiam ją, kupiona była w czasie, kiedy jeszcze wszyscy spaliśmy w sypialni i aby nie palić dużego światła podczas zimowego poranka, zapalałam sobie tę lampkę dającą delikatne, ciepłe i nikomu nie przeszkadzające światło.

Kurcze... zaczynam mieć kuchnię :D

I to taką, która ma szansę mi się nie znudzić, bo obejrzałam wiele i tych droższych i mimo zachwytów nad nimi miałam świadomość, że dość szybko mi się znudzą. Taka jaka sama się jakoś tworzy, jest i nadal mi się podoba.

Ps. Przypadkowo mebel przed metamorfozą pojawia się w poście z roku 2017, jest na fotce z pokoju juniora tutaj .