Rozważania ogrodowe i warzywne

Czasami zastanawiam się czy gdybym miała mniejszy dom i ogród to miałabym to wszystko ogarnięte i uporządkowane? Dom parterowy z małymi pomieszczeniami, najchętniej przechodnimi bo uwielbiam wszelkie labirynty, w tym latam: góra-dół, dół-góra i mnie coś roznosi od środka, kiedy jestem na górze i nagle przypomnę sobie o czymś co jest na samym dole a przecież dopiero co tam byłam... Zdecydowanie wolę przemieszczać się w poziomie niż w pionie. A jak wyglądałby mój ogród, gdyby był chociaż o połowę mniejszy, albo taki tylko wokół domu? Nasadzenia przy ogrodzeniu otaczały by z każdej strony dom a po środku pas trawnika. Ewentualnie dwa pasy rabat, jeden przy ogrodzeniu drugi wzdłuż domu jak ma moja sąsiadka. W jej ogrodzie zawsze jest tak pięknie wypielone, wygładzone bez źdźbła chwastu, każda roślinka ze swoją przestrzenią wśród kory. Ma czas na relaks na tarasie z widokiem na piękny ogród, a ja latam z wywieszonym językiem... no może nie, ale z taczką pełną narzędzi i dzióbię, i dzióbię... w tych rabatach i efektów wcale nie widać, a jak widać to wystarczy jeden intensywniejszy opad deszczu i już po nich. I tak czasami zastanawiam się po co mi to wszystko? Moje życie kręci się wokół domu, zwierząt i działki. Ostatnio było o zwierzakach to dzisiaj będzie o działce... 

 Zauważyłam, że proporcjonalnie do wzrostu rabat powiększał się pojemnik na chwasty, które zanosiłam zwierzakom. Najpierw było to spore wiaderko po farbie, bardzo poręczne, ale dość szybko się zaczęło zapełniać. Od zeszłego roku nieodzownym przyjacielem moich prac ogrodowych stała się wspomniana już taczka a w tym, w toku zmasowanych działań ogrodowych wręcz odczuwam potrzebę posiadania własnej, bo niemalże wyrywamy sobie z mężem tę jedną. Z pewną dozą niepokoju zerkam na wóz drabiniasty stojący u sąsiada, który wydaje mi się moim przyszłym ogrodowym pojemnikiem ale kto go będzie ciągnął? Na razie mam w zanadrzu zgrabny, metalowy wózek, który też może pełnić rolę taczki, jeszcze go nie testowałam, ale wszystko przede mną, przecież to dopiero czerwiec.

W każdym razie ile bym nie poświęciła czasu na prace ogrodowe to ciągle jest to za mało. Być może modna folia wyłożona na rabatach wiele by pomogła ale jestem jej wielką przeciwniczką, chociaż mam jej kawałek położony pod ogórkami ale bacznie ją obserwuję. Dlaczego? Ponieważ mam teren podmokły i raz dwa zadomowią się ślimaki bez muszelek. Mam nawet przed oczami pewne, netowe zdjęcia  z ich plagą, a wcześniej właścicielka włożyła wiele pracy w wyłożenie folią wszystkich rabat i klombów. Samo wspomnienie wywołuje u mnie gęsią skórkę i zdecydowanie mówię: nie folii w ogrodzie. Przez folię trudno z nimi walczyć a one mają cudowne schronienie i raj na ziemi dla własnej populacji.

Kwitnąca w czerwcu prymula

Folii w ogóle by nie było w moim ogrodzie, jakoś intuicyjnie wyzbywam się wszystkiego co jest w pewien sposób sztucznym dodatkiem gdyby nie to, że pewnego razu byliśmy w Powsinie pod Warszawą i zafascynowani pięknym warzywnikiem na folii właśnie, postanowiliśmy też sami spróbować. Skoro takie miejsce ją reklamuje to musi być bezpieczne. Na tamtą chwilę nie znałam jeszcze upiornych fotek ze ślimakowej plagi ogrodowej, za to byliśmy z mężem pełni entuzjazmu nad nowym odkryciem i technologią współczesnej uprawy i żadne z nas nie zwróciło uwagi, że w Powsinie warzywnik jest na przysłowiowym piachu a przynajmniej z goła różniącej się glebie od naszej i być może tam to rozwiązanie spisuje się idealnie. Po pierwszym roku zachwycania się nad uprawą ogórków na folii bo oczywiście ma mnóstwo zalet, utrzymująca się wilgotność, brak pielenia, swobodny rozwój rośliny tym samym wspaniała plenność owocu, chociaż nie wiem czy większą zasługą był gatunek ale na pewno te wszystkie dodatkowe, sprzyjające uprawie warunki przyczyniły się do wzrostu plenności. W każdym razie tak jak cieszył nas piękny zbiór ogórasów (large cucumbers) tak też zwróciło mą uwagę pojawienie się owych ślimaków w jej obrębie i ku memu zadziwieniu jedynie w tym miejscu. Resztę wiedzy ogólnej dostarczyły mi przypadkowe fotki, które zapoczątkowały różne rozważania i łączenia ze sobą faktów. Ale mąż jest tak zachwycony uprawą ogórków na folii, że ten mały kawałek pozostał ku jego radości ale ani jeden więcej.

Każdego roku przybywa mi ropuch i mimo pewnego wrodzonego dyskomfortu jaki odczuwam w bliższym z nimi kontakcie jedynie wzrokowym, cieszę się, że mieszkają na działce. Za każdym razem gdy je widzę, albo nieruchomieję, kiedy tuż przy mojej ręce zakołysze się łodyga rośliny a ja wiem, kto jest tego sprawcą, jestem bardzo zadowolona z siebie, że nie używam randapu czy innej chemii, która na pewno bardzo by mi pomogła w pracach ogrodowych. W pewnym Działkowcu sprzed lat znalazłam piękny artykuł o ekologicznym ogrodzie, w którym żyją ropuchy, jak go kiedyś znajdę to może przytoczę, był dla mnie inspiracją i nową wizją ogrodu. Tak sobie myślę, że my i ogród rozwijamy się razem. On jest wielki a my mamy ograniczoną możliwość fizycznej pracy w nim i zmuszeni do różnych ustępstw, ale dzięki temu mamy możliwość zobaczyć wiele dobrych stron naszej ,,ogrodowej niemocy". Działka każdego roku sprowadza do nas swojego naturalnego sprzymierzeńca. Ptaki, ropuchy a w tym roku mamy bardzo dużo biedronek i mam nadzieję, że poradzą sobie z ogrodową plagą mszyc jaką dzisiaj zaobserwowałam. Każdego roku widzę jak działka żyje własnym życiem, chociaż to nam przypada rola ogrodnika.