Miejsce dla kurczaczków

Widzę, że temat o ,,Miejscu dla kwoki z kurczakami" tutaj cieszy się sporym zainteresowaniem od momentu powstania, dlatego postanowiłam napisać więcej na ten temat. A jest ku temu idealna sposobność, bo tego lata nabyliśmy z mężem nowych doświadczeń w opiece nad kurczętami. Dla mnie to lato, te wakacje, ten czas urlopowy będzie przywoływał ciepłe emocje spowodowane uratowaniem życia dwóm kurczaczkom. Dla mnie jest to ogromne przeżycie. 

Zaczęło się klasycznie, jedna z naszych starszych kur zapragnęła zostać kurzą mamą. Nauczeni doświadczeniem, że inne kury potrafią na bezczelnego wciskać się obok wysiadującej jaja kury i znosić swoje, albo znosić jajko pod jej nieobecność, mąż odczekał kilka dni i widząc, że stała ilość 7 jaj utrzymuje się, oznaczył je flamastrem pod nieobecność kwoki. Potem codziennie sprawdzając zabierał te dołożone. Próba przeniesienia kwoki w inne, spokojne miejsce za pierwszym razem nie powiodła się, więc za drugim razem zostawiliśmy ją tam gdzie wysiadywała czyli w kurniku. Los jaj nie był niestety bezpieczny. Musimy dopracować jakąś strategię odizolowania siedzącej kury od reszty. Jedno jajko zostało zgniecione prawdopodobnie przez wpychające się inne kury. Pierwszemu wykluwającemu pisklakowi nie udało się i mąż znalazł go martwego podczas wykluwania się z jaja. Drugiego, zdrowego i ciekawego świata zabrał do domu do uprzednio przygotowanej skrzynki z żarówką. Ta sama skrzynka na zdjęciu 1. Po kilku godzinach pojawił się trzeci ale bardzo słaby, nie mogący ustać na nóżkach. Na szczęście odruchy picia i jedzenia miał w porządku. Zaczął się dla mnie czas intensywnej opieki. Podstawiałam go do picia, czyli delikatnie wsadzałam dziób do pojemnika z wodą i szybko odsuwałam i patrzyłam czy przełyka wodę, unosząc głowę do góry. Poddawał się temu chętnie jakby wiedział, że inaczej się nie uda. Poruszał się wolno, w pozycji przykurczonej, ale sprawdzając łapki wydawało mi się, że ogólnie wszystko jest z nimi dobrze, tylko może został znów przyciśnięty, bo i pewne sfatygowanie miał na karku. Nie wyglądał za dobrze, ale nie poddawaliśmy się. Przeżył noc, co dawało nam wiele optymistycznych myśli. Raczej siedział, mało chodził, widać było, że stawianie kroków go męczy. Ale potrafiliśmy znaleźć go siedzącego przy jedzeniu. Cały czas starałam się aby ćwiczył pozycję pionową, lekko podtrzymując go w dłoni stał kilka sekund. To taka rehabilitacja. Na trzecią dobę zaczął więcej chodzić i dłużej stał. Dla nas najważniejsze było, że nie leży, tylko siedzi, że je i pije. Z kolejnych jaj nic się nie wykluwało. Kwoka nadal siedziała na jajach, a dwa kurczaki mieszkały pod żarówką u nas. Dostawały bardzo drobno posiekane całe jajko, twarożek. Ucieszył nas widok jak stoi już wyprostowany jak struna i zaczyna więcej się poruszać. Zdrowy kurczak opiekował się nim. Dokarmiał go dając mu z dziobka jedzenie. Czasami kujną dziobem aby się poruszył, jakby też chciał aby tak nie siedział w bezruchu ale walczył. Nie śpieszyliśmy się z kwoką, która twardo próbowała wysiedzieć kolejne jaja, z powodu tego słabego kurczaczka. Zależało nam aby na tyle wzmocnił się zdrowotnie, by dał sobie potem radę sam. Kwoka kwoką, ale ona nie podsunie go do poidła z wodą czy jedzenia. Kwoka opiekuje się samodzielnie poruszającymi się kurczętami. Kwokę z jej dwójką dzieci przenieśliśmy po około 5 dniach od wyklucia się pierwszego, zdrowego kurczaczka do specjalnej skrzyni w letnim kurniku. Tam gdzie mieszkały małe kaczki. Ale nie miały ze sobą styczności. Skrzynia zbita z czterech szerokich desek bez dna. Na górę położyliśmy luzem deskę jako schronienie dla kwoki a na resztę położyliśmy metalową kratkę aby nic do kwoki nie weszło i aby ona sama nie wyszła. 

Kura nie umie liczyć i chcieliśmy dokupić jej, podobnej wielkości kurczęta na targu ale nie udało się dostać. W końcu mąż zdecydował się na kupno 12 kurcząt jednodniowych, takich żółciutkich. Kwoka mając już swoje dwutygodniowe dzieci nie była zainteresowana tymi i pisklaki wylądowały w skrzyni z żarówką. Woda musi być w ciężkim i niskim pojemniku aby się nie wylewała, my nadal mamy starą, trójkątną miseczkę z jakiegoś serwisu stołowego. Jedzenie musi być suche. Drobno pokrojone jajko, 

twarożek, ugotowana kasza manna czy płatki owsiane, podane oczywiście na zimo. Do picia podawane raz w tygodniu specjalne witaminy dla piskląt. Płatki owsiane wydawały mi się zbyt lepkie i zmoczyłam je trochę wodą nie wiem czy nie przyczyniłam się do tego, że jeden kurczak się zakrztusił, leżał taki biedny jakby już było po nim, do tego mokry, bo od razu się wyziębił. Podstawiłam go do poidła to złapał kilka głębszych łyków wody i miałam wrażenie jakby poczuł się lepiej. Dostawiłam pudełko - plastikowe, podłużne po lodach z odrobiną siana pod żarówką i go tam wsadziłam. Za pierwszym razem chciał uciekać, to znaczy, że za gorąco, więc odsunęłam pudełko od żarówki i już było dobrze. Nawet rozłożył swoje malutkie skrzydełka i widać było, że się chętnie grzeje.

Pudełkowa sauna zastąpiła kwokę. Oczywiście inne też chętnie wchodziły ale na początku pilnowałam aby nie przydusiły tego jednego. Doszedł do siebie po kilku godzinach. Pudełko zostawiłam jeszcze na kilka dni, bo kurczęta chętnie z niego korzystały. Żarówka musi być przez pierwsze dwa tygodnie non stop włączona, aż nie pojawią się pióra. Pierze kurczaka dają mu ciepło, jeśli zmarznie albo się zmoczy to od razu słabnie i może dojść do śmierci. Jedzenie tylko suche, woda oddzielnie. Teraz mają trzy tygodnie i zaczęliśmy gasić im na noc światło. Czekamy aż podrosną dzieci kwoki aby mogły przejść do głównego wybiegu a na ich miejsce wejdą te. 

A tu kwoka ze swoją parką, bo chyba jeden z nich jest kogutkiem. One mają miesiąc i nadal są pod czujnym okiem kwoki. Z ciekawostek, przez pierwsze tygodnie kwoka zajmując się kurczętami nie znosi jaj, jakby ma tę opcję wyłączoną. Teraz zaczęła znosić, bez wysiadywania ich.  Jak widać są odseparowane od stada. Najpierw były w tej letniej szopce w skrzyni zbitej z desek, potem luzem chodziły w szopce, teraz wychodzą już na większy wybieg. Niebawem przejdą do głównego kurnika. Dzięki mniejszemu wybiegowi mają kontakt ze stadem, które również ma czas na zaakceptowanie ich. Kogut jest bardzo poruszony, w końcu to jego dzieci.

 

Bardzo proszę o informację zwrotną, kiedy komuś przydały się te moje informacje. To też jest dla mnie motywujące. Nie robiłam wcześniejszych zdjęć a być może komuś by się przydały.

 

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i mam nadzieję, że jesteście zdrowi i wszystko jest u Was w porządku. Życzę Wam tego z całego serca.  

:)