Letnia sielanka trwa / The summer idyll lasts

Jak co roku i w tym  również powtórzę - dobrze mi z latem. Na pierwszym zdjęciu po raz drugi zakwitła krzewuszka (weigela) może dużo skromniej niż wiosną ale sam fakt jej kwitnienia mnie zaskoczył. W każdym razie dzisiejszy post powinni omijać wszyscy ogrodnicy, którzy zamiłowani są w wypielęgnowanych i formalnych ogrodach. Ja znów poszybowałam ku rabatowej wolności i fantazji Matki Natury.

 I love nature. I don't use chemistry in my garden. Garden and field flowers grow together in discounts. I like to rest in my garden and do not want to breathe bad air.

Mój warzywnik tonie w różu. Może niedokładnie rosną wśród samych warzyw a w wydzielonej obok strefie ale coraz śmielej otwieram się na wizję kwiatowego warzywnika albo warzywnika w kwiatach. 

Moje zainteresowanie wzrosło po przeczytaniu posta Gorzkiej Jagody na jej blogu Tak łatwo tak smacznie. Nie jestem zwolenniczką ściółkowania tam gdzie ślimaki mają się dobrze, ale sam pomysł połączenia uprawy warzyw z kwiatami już tak. 

Może spróbuję w przyszłym roku? Tylko jeszcze muszę jakoś dogadać się z Matką Naturą co do wypracowania naszej wspólnej koncepcji roślinnej. Posadziłam młode liliowce i floksy wysokie i aby nie padły mi w przewidywanej wiosną - letniej suszy i w upałach, dosadziłam aksamitki i kilka innych roślin. Wydawało mi się, że jest aż za gęsto. A jednak! Matka Natura dokompletowała trawy, które, nie powiem, wyglądają cudownie. Ale... jednak... Na pewno wszystko tryska zdrowiem i soczystością kolorów pomimo upału. Na fotce to wszystko zlało się w jeden dywan ale w rzeczywistości młode kępki traw z kłosami górującymi nad aksamitkami wyglądają pięknie. 

Nie umiem uprawiać ogrodu. Każde pielenie jest dla mnie dramatem, strasznym wyborem tego co ma pozostać a co zginąć. Dlatego tegoroczny pomysł obserwacji polnych roślin, które swoimi właściwościami odstraszają szkodniki bardzo przypadł mi do gustu. W tym roku na zdjęciach jeszcze więcej widać tego poprzeplatania kwiatów ogrodowych z polnymi. Ale moja dusza jest szczęśliwa.

 

 

Ogromnie cieszą mnie kwitnące żółte kosmosy. Ileż się naszukałam  nasion w sklepach ogrodniczych  naszukałam!

I moje ukochane odętki, do których nieustająco czuję ogromną miłość.

 

Najpiękniejsze rabaty dla mnie to takie naturalne lub wymieszane. Nie umiem przycinać roślin po przekwitnięciu. Pozwalam im spokojnie wypuścić nasiona, rozsiać się a potem żyć w formie zielonej. Gdybym miała otaczać się samą doskonałością kwiecia ogrodowego zgodnie z wymogami sztuki ogrodniczej to ja bym przestała do niej pasować i to nie pod względem upodobań co własnej niedoskonałości. 

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i dziękuję za to, 

że jesteście i zostawiacie ciepłe odczucia z przeczytanego posta

 to napawa mnie nadzieją, kochającą naturę, 

że nie jestem jedyna.

 :)