Podwórkowe opowieści - Heca w kurniku

To kurze spojrzenie było wymowne. Ale po kolei... Jak co rano odkąd zrobiło się bardzo gorąco poszłam do kurnika wypuścić jego mieszkańców na wybieg aby mogły nacieszyć się chłodem poranka. 

Jako ranny ptaszek doskonale rozumiemy się w tej chociaż kwestii. Świeża woda, trochę ziaren pszenicy podrzucić i gotowe. Odkąd Kacper rezyduje w drugiej części kurnika bo urósł nam jegomość i jego potrzeby metrażowe również wzrosły to często do niego zaglądam. Obecnie z powodzeniem mógłby mieszkać jeszcze z jednym kozłem tyle jest tam przestrzeni gdyby usunąć grzędę, która nie wiedzieć czemu jeszcze tam pozostała. Oba części kurnika odgradza ściana z desek przybitych w odstępach aby i tam światło docierało. Tym samym kury  moga przecisnąć się na drugą stronę pomiędzy deskami, więc może to dla chętnych? W każdym razie kozioł z kurami i kaczkami jest tak zaprzyjaźniony, że nie ma przeciwwskazań do dalszej ich bliższej znajomości. Odkąd Kacper ma swoją prywatną przestrzeń często po wypuszczeniu drobiu zaglądam do niego czy wszystko w porządku, czy dobrze minęła mu noc itd i często głaszczę go i rozmawiamy: ja werbalnie on wzrokowo. I dziś... głaszcząc go przez te przerwy w deskach rozejrzałam się po miejscach do znoszenia jaj czy aby jakiś jaj nie ma i odkryłam, że jedno miejsce jest pozbawione słomy, jak, skąd, kto wyciągnął? Nie wiem. Kozła już tu nie ma. Postanowiłam podrzucić nową warstwę. Daleko nie jest, uwinęłam się dość szybko. Kucając przy budce do znoszenia jaj i upychając siano nagle wpadła z impetem jarzębata kura, widząc mnie gwałtownie zatrzymała się zaraz za progiem i obrzuciła mnie takim spojrzeniem, że zamarłam w bezruchu. Po prostu moja osoba w tym miejscu i o tej porze wręcz była gorsząca i absolutnie nie do przyjęcia. Wyszła, tak gwałtownie jak weszła. Nie wiele myśląc raz dwa uwinęłam się z zadaniem zakładając, że moje ułożenie słomy będzie tym właściwym, ledwo wstałam jak wpadła znów ta sama kura ale tym razem z koleżanką i obie spojrzały na mnie wymownie. Tym razem ja pośpiesznie wyszłam udając, że nie słyszę ich gdakania w kurniku. Gdybym tylko miała pióra ostentacyjnie wstrząsnęłabym nimi i dumnie z podniesioną głową opuściłabym wybieg kurzy a tak cichaczem przemknęłam udając, że nic nie zrozumiałam, ale czy naprawdę można było przypuszczać, że chcę znieść jajko?

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie

:)