Nowy projekt przy stawie

Czym bliżej wiosny tym więcej pojawia się tematów czy chęci do samego pisania bloga. Paradoks, bo przecież czym cieplej tym również więcej chęci do prac ogrodowych co wyklucza siedzenie przed komputerem i pisanie. Chyba, że w altanie...? Tak jak z tym tematem, spokojnie mógł powstać zimą. Zgodnie z moimi dumaniami nad planami ogrodniczymi i zmianami jakie planowałam już schyłku jesieni.  Może tylko widok stawu byłby inny bo zamrożony i być może zasypany śniegiem.


Staw został pogłębiony po kolejnym wysuszeniu i jak by to rzec dochodzi do siebie,  stąd taki mętny kolor, ale gdy tylko wierzby na dobre się  obudzą  to raz

dwa oczyszczą wodę. Brakuje nam łagodnego zejścia i musimy go poprawić. W niczym to jednak nie przeszkadza aby zrealizować mój sezonowy pomysł, na który wpadłam zeszłej jesieni. Pomijając łączkę przed stawem, której również w tym roku przydało by się pewne odświeżenie, to moja uwaga skupiła się na ,,boku". Świerk na przodzie to nasz dawny zakup malutkiego drzewka bożonarodzeniowego w donicy, przesadzony najbliższej wiosny do ziemi a jesienią zeszłego roku został przetransportowany tutaj aby mieć więcej przestrzeni życiowej i chyba jest mu tu dobrze. Również jesienią zaczęłam z chłopcami oczyszczać  ten teren aby mu się dobrze przyjrzeć i usunąć to czego nie chcę. Wcześniej było to miejsce tymczasowego wypasania Melci więc wiele samosiejkowych drzewek nie przeszło jej ząbkowego testu więc sekatory poszły w ruch. To co zostało na razie ma być tym co zostaje, chociaż na tyłach mam gąszcz różnych drzewek w tym jadalnych czeremch trzymanych dla wędrujących szpaków. 

 

Nie wiem jeszcze co z nimi zrobię, może przerzedzę? Podczas robienia zdjęć, odnalazłam moje zagubione niebieskie wiaderko. Oczywiście jak zawsze podczas spaceru miałam towarzyszy. Ten z pozoru bałagan jest zimowym schronieniem dla zwierząt i ewentualnie dla jeża, który został przez nas swego czasu wypatrzony przy naszej bramie i nie byliśmy pewni czy nie zechce spędzić zimy na naszej działce. Więc zostawiliśmy mu taki kopiec z patyków i liści. Tutaj też bliżej stawu rosną trawy. Jest to miejsce pozostawione przez nas na zasadzie ,,jak znajdzie się czas" i wydaje mi się, że już dojrzało aby go ruszyć.

W dodatku brakuje mi jakiegoś miejsca z siedziskiem nad stawem. Planów na ten kawałek jest dużo od łączki, po skalniak do rabat kwiatowych. Teren ten należy do części przeznaczonej dla natury więc myślę, że jednak będzie bardziej naturalny - półdziki niż ogrodowy. Na razie zrobiłam temu miejscu pamiątkowe zdjęcia i wpis do blogowego pamiętnika abym podczas  zwątpień miała na co rzucić okiem i się pocieszyć, że jednak działania ogrodnicze idą do przodu. 

Reksio w uschłej trawie tuż przy stawie to jego ulubione miejsce relaksu. A może tym razem schował się przed Czarnosiem?

Prawda, że do twarzy mu z trawą?

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie 

                                                    :)