Ostatni miesiąc tego roku

Dzień jak co dzień, można by powiedzieć ale jednak jest inaczej. Nie ma tego letniego wychodzenia na dwór, a jak się wyjdzie to jakoś tak dziwnie wokoło. Szaro i buro. Najładniej wygląda wschodzące słońce, które czy pochmurno czy też nie - Jego koło się świeci rzucając swój blask chociaż przez chwilę na wszystko. Widząc jak w blogosferze krążą myśli i prace twórcze nad przygotowaniami do świąt, zaskoczę być może moim stwierdzeniem, że moje myśli krążą ku wiośnie.

Tak, tak to nie pomyłka. Planuję nowe nasadzenia, w głowie układam sobie nowe rabaty w nowych miejscach i gdzie co poprzesadzam. Skąd? Dlaczego? A dlatego, że w tym roku bardzo szybko mijają mi tygodnie a za nimi miesiące i niespodziewanie zdałam sobie sprawę, że ta zima przecież zaraz się skończy i znów będzie luty i przedwiośnie. Więc po co martwić się zimą?
I proszę! Zaczęłam pisać ten post jeszcze w listopadzie a już pierwszy dzień grudnia mamy. Ostatni miesiąc tego roku, który przeleci równie szybko jak pozostałe albo i szybciej bo to przecież Mikołajki, wysyłanie życzeń w tym papierowych kartek świątecznych, ogólne przygotowania do Świąt  i Sylwestra. Nim się obejrzymy będzie Nowy Rok i coraz bliżej do mojej ukochanej wiosny.

U mnie łyse drzewa z tłem pochmurnym albo słonecznym, jedyna różnica w dniach. Do tego mój daltonizm jesienny nie pozwala mi na robienie zdjęć. Ale pewnego poranka, żaląc się mężowi na ten mój brak empatii do jesieni i zimy, zaskoczył mnie, jak zwykle, okrzykiem przecież jest pięknie dookoła! Rozejrzałam się raz jeszcze ale po raz kolejny przemknęła mi myśl, że może jednak równoległe wymiary istnieją? I my rzeczywiście jesteśmy w jakimś mocno zespolonych ze sobą ale mimo wszystko różnych wymiarach i widzimy zupełnie co innego będąc jednak w tym samym miejscu o tym samym czasie. Podejrzewam, że właśnie tak też jest z wiarą, jedni ją czują a nawet widzą inni nie. Jak otworzyć się na wiarę to wiem, ale jak pokonać ten daltonizm na zimne pory roku to nie mam zielonego pojęcia. W każdym razie postanowiłam zrobić zdjęcia obecnej pogodzie. 

Ale już grudzień! Parząc sobie poranną herbatkę uświadomiłam sobie, że skoro to już grudzień, to mogę zacząć myśleć o świątecznym przystrojeniu domu, włączyć kolędy. A jednak ta sobota będzie się różniła od poprzednich.

Kochani :)

Bardzo Wam dziękuję za to, że jesteście i zostawiacie przemiłe komentarze mimo, że wisi długo post. Ale to jest ten czas u mnie, w którym częściej jestem na Waszych blogach niż na swoim. 

Widzę, że przygotowania do Świąt idą pełną parą więc życzę Wam, aby wasze tegoroczne zamysły świąteczne i projekty się udały a ich realizacja wykonała się bardzo szybko.

:)

Osobom wierzącym podam link do mojego archiwalnego posta, w którym opisywałam kilka ciekawostek z przygotowań do Bożego Narodzenia ,,Naszego Papieża" z pewnej książki tutaj