W sierpniu... znów o lecie / Summer

Zauważyłam, że zwyczajowo już w sierpniu piszę post poświęcony latu. Zachwycam się nim, staram się nim nasycić lub przeżywam jego pół metek. Dziś pewnie będzie podobnie. Fotka zrobiona przypadkowo podczas wciskania wikliny pod daszek schodów tuż przed deszczem. Nawet pomyślałam sobie, że zatytułuję go ,,co też pandzia znów wymyśliła?" Ale nic nie wymyśliłam a wprost przeciwnie tegoroczne lato jest kontynuacją poprzednich. Do tego stopnia, że nawet nie mam czemu za bardzo robić zdjęć ani o czym pisać.

W każdym razie nasze pierwsze miejsce wypoczynkowe ,,pod domem" a w szczególności ławeczka, na której lub siadać mąż, doczekała się towarzystwa pod postacią wiklinowego stołeczna i owalnego stolika. Różnią się kolorem

wikliny ale absolutnie mi to nie przeszkadza, jestem eklektykiem, chociaż i dla mnie kicz ma swoją granicę, ale w tym przypadku mi nie przeszkadza. Ale zagłębiam się w rzecz nieistotną, głównym ,,elementem" zdjęcia jest kotka. Tak, zgadza się to nie jest Czarność, ale oni są do siebie bardzo podobni, różni ich głównie pysio. Ta kotka rzadko kiedy towarzyszy mi w ogrodzie dlatego tym bardziej poczułam potrzebę zrobienia jej zdjęcia. I w sumie jak to zdjęcie tak spędzamy tegoroczne lato - chowając się w cieniu. Ten rok ze swoimi upałami raz na zawsze zakończył moje rozterki na temat ilości drzew na działce i możliwości pozyskania więcej słonecznych miejsc. Nasza działka okazała się ze swoimi drzewami idealną oazą cienia i półcienia nie tylko dla nas, ale i dla roślin i zwierząt naszych jak i gościnnie odwiedzających nas. W tym roku mieliśmy trochę komarów. Zdumiał mnie wręcz widok pierwszego z nich i zastanawiałam się co to za owad? Bo przez tyle lat nie mieliśmy żadnego. Obecnie znów nie ma komarów bo jest kolejny wylęg ptaków i jak co roku dom ,,piszczy" głosem ptasich piskląt. W ogrodzie dominuje delikatny róż i kremowy. Pokażę mój ulubiony duet. Zrobiłam dwa zdjęcia bo  próbując połączyć oba różnej wielkości kwiaty na jednej fotce, zawsze któreś traciło na urodzie. Pięciornik różowawy u stóp jasnej odmiany floksa wiechowatego (wysokiego) odmiana Swizzle na tle ściany z tui. Wyglądają rewelacyjnie.

Phlox subulata ' Swizzle

                                            Potentilla fruticosa LOVELY PINK

Susza tego roku nas oszczędziła sprawiając, że systematycznie co kilka czy przynajmniej kilkanaście dni padało albo zdrowo lało. Dzięki temu mogłam kosić trawę i nawet udało nam się trochę pozyskać siana na zimę, takiego własnego i pewnego. Mam nadzieję, że jeszcze uda nam się spokojnie skosić resztę korzystając z kilku dni bezdeszczowych na wyschnięcie trawy. Ale istnienie ogrodu przy zdawkowym podlewaniu konewką zawdzięczamy drzewom w ogrodzie. Zrobiłam te dwa zdjęcia aby mniej więcej pokazać jak to wygląda. Szczególnie pierwsze z olbrzymim krzewem hortensji ogrodowej, której przy takim oddaleniu oczywiście mało co widać.

 

Drzewa dają cień albo w bezpośrednim kontakcie albo rzucając go dalej. Przypomnę, że wszystko co jest związane z domem, ze zwierzętami czy ogrodem zostało stworzone przez nas, bo kupiliśmy klasyczne pole. Nie mogę powiedzieć, że puste pole bo mimo takiego wrażenia to pustym nie było ze względu na swoją dziką faunę i florę. Przez pierwsze lata zmagaliśmy się z tzw. patelnią, na której nie wiele co chciało rosnąć, a cienia nie było. Dlatego każda drzewiasta samosiejka  w części ogrodowej była dla nas bardzo ważna i nie miało to najmniejszego znaczenia, że to brzózka, olcha czy inne pospolite drzewo. I tak powstał nasz dziwny ogród... ogród połączony z parkiem. A może z laskiem? Ciężko powiedzieć...

 

Ogromnie się cieszę, że floks różowy zakwitł, bo w toku poszukiwań mu lepszego miejsca wiosną posadziłam go w pobliżu mrowiska i oczywiście mrówki się jego korzeniami zainteresowały. Na szczęście w porę dojrzałam jego ciężki stan i przesadziłam po kurzej kosmetyce oczyszczania z mrówek. A nazwy tego drugiego nie znam. Zna ktoś? On kwitł na początku sierpnia ale ze względu na przyśpieszoną wegetację roślin tego roku to ciężko powiedzieć, czy to jego naturalny czas.

I tak mija nam czas. Na wszystkim i na niczym. Staram się jak najwięcej odpoczywać, cieszyć się latem i zajmować się tym co muszę w związku z posiadaniem zwierząt. Raz chłopcy wyjeżdżają ze mną raz z mężem... ale zawsze ktoś musi zostać do obsługi zwierzaków... A Wy jak spędzacie sierpień?

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i dziękuję, 

że mimo fantastycznego lata i mnóstwa możliwości prowadzicie swoje blogi, które mogę sobie czytać przy porannej, popołudniowej albo wieczornej herbacie
:)