Podsumowanie sezonu

- Jak szybko robi się ciemno! - Zauważył mąż szykując się po obiedzie do kontynuacji pracy na podwórzu. Rzeczywiście jakoś tak szybciej zmierzcha. Ale tak naprawdę powodem jest salon od strony wschodniej i nad oknami daszek z podłogi balkonu. O tej porze roku słońce ma krótszy tor i szybciej robi się ciemno w tym pomieszczeniu. Od lat ubolewam, że nie mam pokoi od strony zachodniej. O tej porze roku nie odczuwało by się tak szybko końca dnia. Jest moment, że w salonie jest dużo ciemniej niż na dworzu. Mnie bardzo szybko mija dzień, ledwo wrócę z pracy a już szarawo a nawet i ciemno. Czas wymienić żarówki na mocniejsze aby poprawić sobie nastrój.   W poprzednim poście napisałam, że moje posty powstają z natchnienia chwili i chyba coś się zepsuło, bo tak jak zgrabnie wyszły mi pierwsze zdania, zainspirowane pierwszym tak utknęłam i klops.

Mamy listopad ale cofnę się do września i października. Niech nikogo nie zmyli słoneczne zdjęcie, oba miesiące były paskudnie mokre i chmurzaste. To był jeden z nielicznych dni, kiedy wyjrzało słońce a ja siedząc na kurzym wybiegu pstryknęłam zdjęcie winogronom bo tak pięknie wyglądały. Zdjęcie oczywiście tego nie oddaje.  Z braku mocniejszego bodźca weny postanowiłam zebrać w całość tegoroczne nasze plony, które zupełnie się nie udały przez okropną pogodę. Poletko truskawek praktycznie przestało istnieć, w weekend spróbuję przyjrzeć mu się, czy uda się coś uratować. Dyniowate rosły pożal się Boże z nielicznych nasion, które w ogóle wzeszły a mąż wysiał sporo.  Owoców nie było prócz garstki gruszek, malin i agrestu, które od razu poszły do buzi. Ciut więcej porzeczek ale nie pamiętam czy w ogóle udało się je wsadzić do słoików, czy zjadało się na bieżąco. Nawet w foliaku nie było dobrze, pierwsze krzaczki pomidorków zmroził wiosenny przymrozek. Najlepiej wspominam rzodkiewkę, to naprawdę słaby komplement dla sezonu. W sumie to nie ma o czym pisać. Wspominałam już gdzieś o winogronach, że one są, ale ich zawsze było za dużo, więc  tym razem było w sam raz. 

 

Nie pamiętam już czy pokazywałam to zdjęcie z ławeczką, ale bardzo lubię ławeczkowe zdjęcia. Lądują na niej w różnych miskach owoce z naszej działki, to już taka moja tradycja, chociaż owoce pigwowca na niej nie wylądował...mowa o tym żółtawym na ostatnim zdjęciu ale o nich będzie oddzielny post aby nie przedłużać. W tegorocznej uprawie szału nie było a wręcz słabo i spore rozczarowanie u męża, który napracował się przy warzywnikach. Mam nadzieję, że kolejny będzie już dobry. Post wyszedł smętnie jak i nasza uprawa. My uprawiamy tylko dla siebie, ale jakby nam przyszło tak żyć z tego to... byłaby tragedia.

Pozdrawiam wszystkich czytelników i nowe osoby, 

które zainteresowały się moim blogiem. Jest mi bardzo miło :)