Chwilo trwaj wiecznie

Przychodzi taki moment, że człowiek jest po prostu padnięty i mimo ciągłego czegoś do zrobienia, mimowolnie zwalnia czy wręcz zatrzymuje się, pomimo, że głowa każe co innego, ale ciało udaje, że nie rozumie, nie słyszy, nie umie... bo zwyczajnie, najzwyczajniej nie chce.

Piątek po południu, wczesne popołudnie zupełnie inaczej mierzone jesienią niż latem. Niechciej. Taki ogromny, że kilka razy może opleść kulę ziemską zgrabną, gęstą plecionką.


Przede mną dwa dni wolne i chyba ta świadomość jest najmilsza w całej tej chwili. Zmęczenie... po całym tygodniu. Nie chcę jutra ani pojutrza, chciałabym aby piątkowy wieczór trwał i trwał. Cokolwiek głowa podsuwa do zrobienia mogę z czystym sumieniem powiedzieć - jutro. Dzisiaj odpoczywam, dzisiaj mam przerwę. To czas dla mnie. Mam w nosie pranie, sprzątanie etc. chociaż pralka pierze. Automatycznie wróciłam z pracy i uruchomiłam pranie. Ale to się nie liczy, to pierze automat. A mimo to z jakąś nutą nostalgii myślę o minionych czasach, kiedy kobiety nie miały pralek, kuchenek etc ale za to lepiej rozporządzały czasem. Pomijając ludzi ciężko pracujących w polu, to wydaje mi się, że życie gospodyni domowej było o niebo łatwiejsze i milsze niż współczesnej kobiety, która musi pogodzić życie zawodowe z osobistym.

Wyprowadziłam się z Warszawy i nie jestem na czasie z jego współczesnym sposobem życia, chociaż w moim przypadku to pewnie bez znaczenia, bo jestem odporna na trendy i sama tworzę dla siebie własną modę i styl życia. W każdym razie kilka ostatnich weekendów miałam okazję pobyć w towarzystwie Warszawiaków i ku memu zaskoczeniu, bez względu na płeć, każde z nich gdzieś realizowało się sportowo lub rekreacyjnie. Nawet nie wiedziałam, że powstały kluby z tak różnorodną propozycją rozwijania swojej sylwetki czy dobrego samopoczucia. Siedziałam, słuchałam i kiwałam głową na znak zrozumienia równocześnie zastanawiając się - czy mnie by się chciało latać codziennie gdzieś zaraz po pracy i wracać koło 21 lub później? Zaraz za tym pytaniem szło drugie - a dzieci, a rodzina? No bo większość z tych osób było w związku, obarczone dziećmi... więc jak i kiedy? Nawet jak bym była bezdzietną singielką nie chciałoby mi się po pracy jeszcze gdzieś latać po fitnesach, jogach etc. A oni rozprawiali o tym z taką pasją. Nie jestem osobą preferującą ruch fizyczny, raczej sprowadza się on do spacerów i zwiedzania czegoś - chociażby pospolitej ulicy pełnej ludzi, więc może stąd brak zrozumienia. Ale bardzo mnie to zaskoczyło słysząc, że tego typu miejsca czynne są 24 godziny na dobę i o godzinie drugiej w nocy jest tam sporo osób, kiedy Ci ludzie śpią i kiedy pracują? Jeśli chodzi o pracę to nawet mam wyobrażenie jak pracuje się w firmach. Dlatego tym bardziej podziwiam.  Cieszę się jednak z mojej pracy jeśli nawet nie zarabiam jakoś dużo. I cieszę się z moich piątkowych wieczorów gdziekolwiek by nie były, czy tu, czy w mieście, lubię siedzieć sobie w spokoju, w domu i relaksować się myślą dwóch wolnych dni. Żadnych spotkań i zajęć rozwijających postawę fizyczną, lecz zaleganie na kozetce lub na fotelu. Na drugim zdjęciu jest obrazek malowany przez mojego małżonka.
A Wy jak lubicie spędzać piątkowe wieczory?