Spaceruję...

Ostatni dzień czerwca... aż trudno w to uwierzyć.  W dodatku  jak za  oknem  jest tak  jak jest. Wietrznie i leje... ciągle leje i jest bardzo nieprzyjemnie. Bylejakowatość pogody przekłada się na moje samopoczucie. W dodatku czerwiec był dla mnie dość trudnym miesiącem. Można było trochę to odczuć po tematyce postów. Wiele spraw się zazębiło i byłam... w sumie jestem nadal w jakiejś huśtawie nastrojów. Może właśnie dlatego od kilku dni nasiliły się moje spacery. Chodzę z mężem do lasu na kurki. Można powiedzieć, że sezon grzybowy jest rozpoczęty, ale ja chętniej spaceruję po okolicy. 

Nie wiem czyja to zasługa ale na nieużytkach pojawiły się polne kwiaty. Nie było ich nigdy. Pamiętam jak pierwszego roku, pełna entuzjazmu i miejskiej naiwności postanowiłam zebrać sobie bukiet polnych kwiatów. Przeszłam się po okolicy z dobre kilka kilometrów w różne strony i prócz koniczyny , źdźbeł traw i łysych placów na polach nic nie znalazłam... zupełnie nic. A przepraszam, gdzieniegdzie rósł szczaw. Poprawiało się to w jakiś tam sposób ale szału nie było nigdy. W tym roku wręcz bujność kwiatów na sąsiednich polach mnie zaskoczyła.

 

Pierwsze łąki kwiatowe zaczęły powstawać na mojej działce spowodowane ściąganiem różnych ,,kolorowych chwastów". Dziś przeplatają się w rabatach z roślinami ogrodowymi. Ale ogród jest taki jak ogrodnik. We mnie też ścierają się dwa światy: miejski i wiejski.

 

Wspaniałego weekendu życzę. Wiele osób wyjeżdża na urlopy, więc życzę wspaniałego wypoczynku i wszystkim pięknej pogody.

:)