Natura i Ja

Ten post absolutnie nie jest dla miłośników ogrodów formalnych i innych mocno uporządkowanych. Zdumiewające ... nie, zadziwiające jak w tym roku wygląda mój ogród. Zdumiewające to jest to, że mi się to nawet podoba. Nawet moja tolerancja ogrodniczego chaosu została zaburzona ale tylko przez chwilę. W pierwszej chwili złapałam za rękawice, taczkę i pomknęłam do pierwszej zarośniętej rabaty aby zabrać się za mocne porządki. Doleciałam, przyjęłam postawę bojową, rzuciłam okiem i .... znieruchomiałam na dość długo, wprawiając w zdumienie albo i niepokój mego małżonka, działającego nieopodal. Myślał chyba że coś mi się stało w stylu wypadniętego dysku. A ja myślałam... co mam wyrwać, co przesadzić, co zostawić bo wszystko mi się podobało.

Zarośnięte niebotycznie, rosnące sobie wręcz jedno na drugim ale mimo tego bałaganu wyglądało to wdzięcznie. Nie nadaję się do ogrodu. Nigdy nie będę miała pięknej, uporządkowanej i zadbanej przestrzeni  ogrodowej bo zawsze będzie mi szkoda jakiegoś polnego kwiatka, który urósł nie tam gdzie powinien. Czy to rośliny wina, że się rozrasta? My jako ludzie też się rozrastamy, tniemy lasy i niszczymy tereny zielone pod kopalnie i wykopy... i jakoś nikt naszej ilości nie weryfikuje... poniekąd. Bo jak by tak spojrzeć na te wszystkie naturalne kataklizmy filozoficznie, to można by doszukać się tego i owego. W każdym razie normą u mnie jest, że zainspirowana zdjęciami pięknych ogrodów z impetem wybiegam na dwór łapiąc po drodze rękawiczki, sekator a czasami i łopatę i... Lubię łopatę, bo fajnie się można o nią oprzeć przyglądając się roślinom. Tu na przykład rozsiała mi się jakaś polna, drobno kwitnąca roślinka u stóp szpaleru z różami. Trzeba sobie wyobrazić szeroki krzew obsypany różyczkami a pod nim, równiutko do koszonej ścieżki te malutkie kwiatuszki. Nie mam pojęcia co to za roślina, mająca kwiaty w kształcie gwiazdeczek ale wygląda obłędnie.

    

Zaczęły kwitną liliowce. Po całej działce rozsiały się wysokie białe kwiaty, nie znam ich nazwy ale bardzo je lubię. Pewnie powinnam im stworzyć oddzielne miejsce. Ciekawie by wyglądały z nawłocią i astrami bylinowymi, nawet kolorystycznie by to fajnie wyglądało... więc może kiedyś. Dziś rosną w rabatach, najczęściej jako tło dla innych roślin, ale też i na pierwszym planie. Fantastycznie urósł groszek pachnący, który sam się rozsiał, w pewnym miejscu tak się wspiął po trawach, że ma 1,80 wzrostu. Nawet męża wystraszył.

Czasami uda mi się przełamać ekologiczną obronę i zaczynam te grubsze porządki i bardzo często, tak jak to miało miejsce ostatnio, u moich stóp potrafi stanąć ropucha. Popatrzy na mnie, po czym wślizgnie się w ten gąszcz, co to ja chcę usunąć, dając mi do zrozumienia, że to jej dom. I po porządkowaniu terenu. Przy takich potężnych upałach jakie są ostatnimi laty jak ja mogę pozbawić naturalnych sprzymierzeńców ogrodu możliwości swobodnego przemieszczania się a przede wszystkim schronienia?

A żab i ropuch u mnie dużo. Nie posiadam ewidencji bo chyba... nie, zdecydowanie nie chcę wiedzieć ile ich mieszka w ogrodzie. Cieszę się, że są i cieszę się, że honorują moją separację z nimi. Ale są! W każdej części ogrodu, w każdym jego zakamarku przeczesując prawie bezszelestnie teren. Muszę też napisać, że nie wiem jak w tym roku z muszkami, komarami, bo u mnie ich nie ma, mimo, że mam stawik. Mam tak dużo wokoło ptaków, że one się tym zajmują. Pamiętam jak w pierwszych latach wyjść się nie dało, ani posiedzieć, bo komary cięły. Od kilku lat problem ten zanikał wraz z pojawianiem się kolejnych ptaków. Natura, ekosystem mnie nieustająco zaskakuje i zachwyca. W myśl - nie niszcz natury to sam będziesz żyć lepiej.