Świat o różanym zapachu...

To była typowa ładna sobota, którą my... fanatycy...? Nie, to zdecydowanie za mocne słowo, pasjonaci hodowli kur, postanowiliśmy oczywiście przeznaczyć na dzień porządkowy w kurniku. Swoją drogą to większego wyboru nie mamy z powodu moich planów zawodowych a dokładniej podnoszeniu swoich kwalifikacji i obecny czas, zmusza mnie do siedzenia w domu i studiowaniu wielu mniej i bardziej ciekawych zagadnień. Pozostają mi jedynie czynności w najbliższym otoczeniu. Szkoda, że ten czas przypada również na czerwiec, bo nie mogę zająć się dokładniej działką, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, bo po zeszłorocznej suszy, wiele roślin jedynie, tudzież aż, odbudowuje się i muszę przyznać, że gdybym miała tak czas na zaplanowane rewolucje rabatowe, to wiele z nich, by po prostu zniknęło z ziemi  albo teren przekopała bym a wiele jednorocznych z zeszłego roku wysiała mi się sama. Po za tym, na rabatach pojawiły się rośliny polne, o przepięknym kwieciu a nie znając ich pewnie bym je wypieliła. W ogóle jestem pod tak ogromnym wrażeniem łąkowych rabat jakie same się stworzyły w związku z brakiem mojej ingerencji, że zastanawiam się czy nie pójść w tę stronę.  Ale znów poszłam w innym kierunku myślowym niż chciałam napisać.

W każdym razie mimo kurzego tematu muszę znów wspomnieć (jak to czynię co roku), że półdzika, odmiana róży, która porasta siatkę oddzielającą teren wybiegowy dla kur, znów jest pełna kwiecia i cudnie pachnie. A jej woń roznosi się wokoło. Uwielbiam ją! Chociaż nie jestem pewna czy ona jest rzeczywiście ,,półdzika". Na pewno należy do starej odmiany, drobnokwiatowej, ale jej status ogrodowy absolutnie mnie nie interesuje, jest jedną z najpiękniejszych róż jakie rosną i kwitną w moim ogrodzie i nie zamieniłabym jej na żadną rodową piękność różaną. Jest jak ogrodowy Kopciuszek który przeistacza się w coś niespotykanie pięknego kiedy kwitnie... urzeka, czaruje, omamia całą sobą. Nie tylko mnie, czy owady ale  myślę, że  i cały świat, w aromacie jej kwiatów można się zadurzyć  i zapomnieć w czasie. I tak właśnie pisząc o niej postanowiłam zmienić temat tego postu i poświęcić go różom z mojego ogrodu. Tym zwykłym różom, które w Arce znalazły swoje schronienie. Odmiany na tyle pospolite, że mało kto zwraca na nie uwagi. Jeszcze jak gmina nie kosi swoich terenów przy drogach to mają szansę kwitnąć po rowach albo jak ta wspomniana już przeze mnie, zniknęła prawie ze świata ogrodowego.  Raz jeszcze ale z bliska...

Widząc, jak ciężki mają los, od pierwszego roku, którą, gdzieś znalazłam bidulę, przesadzałam do siebie, często uszkadzając korzenie ale wierząc, że sobie poradzą i się odbudują. Czasami trwało to dłużej, wydawało się, że nic z tego nie będzie jak nagle stawały się dużym krzewem oblepionym kwiatami. Ale już o tym pisałam w poprzednim sezonie. Kocham te róże... za ich właśnie zwyczajność, chociaż ,,zwyczajność" to jedynie punkt widzenia, dla mnie one są niezwykłe.

W zeszłym roku opowiadałam o nich ale ze względu na ich wielkość nie byłam wstanie zrobić im zdjęcia. Dopiero teraz wpadłam na pomysł aby pstryknąć po prostu ich same kwiaty. Różnej wielkości krzewy różane właśnie teraz rozpoczynają swoje kwitnienie. Mam je posadzone w różnych miejscach i gdzie nie spojrzę to kwitnie róża...  Za domem nie mam ani jednej... o!! Koniecznie muszę to naprawić :)

O tym co słychać w kurniku a raczej co w nim piszczy napiszę w kolejnym poście...

Tematy różane: Różana odyseja i Róże