Krzewy tonące w kwiatach / The bushes covered in flowers

Zostałam wyrwana z miejskiego życia gwałtownie i wręcz omamiona przez męża jego wspaniałymi wizjami życia sielankowego na tym zadu... zaciszu jak nazywa  najstarszy syn. Moja intuicja nigdy jeszcze mnie nie zawiodła i tym razem przeprowadzaliśmy miliony nocnych rozmów, podczas których informowałam męża, że z tą jego wizją jest coś nie tak, bo moja intuicja bije na alarm, przeddzień przeprowadzki wręcz kipiała i szalała... i miała rację...

Ale o tym trudnym czasie napiszę kiedy indziej albo zawrę już w książce, co by tutaj nie rozsiewać smutasów, w każdym razie dodać muszę, że i wtedy nie pomyliła się a ja przypłaciłam to zdrowiem i czymś o wiele ważniejszym... ale ciiii... Kiedyś w przyszłości, nie dziś... dziś jest piękna, słoneczna pogoda dzięki czemu nastrój też jest na plusie i myśli nie są owiane smutną przeszłością, smutnymi historiami, smutnymi nastrojami...

Snuć swą opowieść chcę o czymś innym... a mianowicie o spojrzeniu na życie, na otoczenie w myśl przysłowia ,,nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło". Może to nie jest szczyt moich marzeń ani happy and przeprowadzki z miasta na wieś, która obecnie jest taka cool, ale czegoś za coś, co człowiek  jest wstanie sobie zorganizować, spojrzeć inaczej i nie poddać się. A może to mój wrodzony optymizm wspiera mnie w tych najtrudniejszych momentach mojego życia?

W każdym razie, gdyby nie to miejsce, nie ta wielka działka, nigdy nie poznałabym wielu odmian roślin, które mnie zachwyciły, oczarowały czy urzekły. Nie miałabym możliwości na posadzenie ich odmian, na taki roślinny rozrzut. Czasami wydaje mi się, że nie ważne jest to pielenie, które na tej przestrzeni jest prawie nie wykonalne. Ważna staje się możliwość kolekcjonowania roślin, oglądania ich i zachwycania się ich różnorodnością. Chociaż ostatnio zaprzyjaźniłam się z motyką. Przyznać się muszę, że owszem narzędzie dobrze mi znane i często stosowane ale raczej w formie małej motyczki do działań przyziemnych w pełnym tego słowa znaczeniu, tej na długim kiju stosowałam raczej do innych celów niż do pielenia rabat. Ostatnio oczarowała mnie swoją przydatnością i szybkością w działaniu. 

Za jej sprawą zmienią się moje rabaty, bo już mam mocnego sprzymierzeńca w tych małych, niechcianych samosiejkowych nasadzeniach w rabatach. To moje tegoroczne narzędziowe odkrycie - motyka na długim kiju. Można? Można, w końcu podobno ,,człowiek uczy się przez całe życie" Ja na pewno tak.

Dziś chcę pokazać moje krzewuszki (weigela), których przed zamieszkaniem tutaj nie znałam. Pierwszej krzewuszce (weigela) nie udało się przetrwać w tej niesprzyjającej dla roślin ziemi. Już myślałam, że są to kolejne rośliny poza moim zasięgiem, czy zasięgiem tego miejsca, kiedy znów przyszedł mi z pomocą przypadek. Ale to znów inna historia związana z moją kociczką, o której napiszę niebawem bo zbliża się jej rocznica. Dziś pragnę pokazać krzewuszki (weigela), które po różnych ogrodowych kombinacjach jak podniesienie rabat kupą liści, różnicowaniem terenu aby nie miały zbyt mokro, pięknie kwitną i jeśli tylko gałęzie nie przemarzną zimą to rozrastają się i cudownie kwitną. 

A pomysł posta wziął się z dzisiejszego spaceru po działce, podczas którego odkryłam, że wiele roślin już przekwita a ja nie zdążyłam zrobić im fotki. Więc musi być ich naprawdę sporo, albo tak szybko w tym roku przekwitają.

Ta odmiana ma dodatkowo piękne liście, które są jej ozdobą.