Rogata ferajna

Dawno nie było o naszych wiejskich zwierzętach. Jak zawsze wiosną królują kwiatowe tematy i trudno się przez nie przebić jakąś inną myślą. A przecież i w ich cyklu życiowym i samej codzienności zmienia się tak jak w ludzkim świecie. Są radości, są smutki. Tak jak i my cieszą się wiosną i tym, że się zazielenia i pięknie rośnie niekoniecznie to samo co nas cieszy...

Nadal jesteśmy posiadaczami trzech kóz, ale tej wiosny Melcia rozchorowała nam się i musiała dostać antybiotyk bo się zatruła wynikiem czego była biegunka, na tyle widoczna, że od razu zareagowaliśmy. Wiem, że krowy potrzebują specjalnego pastwiska i nie każda łąka nadaje się na to, ale przecież kozy ,,są wszystko żerne". A jednak! Podejrzewam, że udostępniona dla nich łąka wyjałowiła się z różnorodności roślin na tyle, że nasza koza mimo własnej wiedzy zjadła coś co jej zaszkodziło. A może zbyt uboga, zielona dieta? Nie wiemy, w każdym razie przestawiamy ją dodatkowo na nasze stare łąki, ale że moja działka płynnie przechodzi w różne strefy roślin ogrodowych więc na terenie działki, znów muszą być na ograniczniku, ale mogą sobie zróżnicować dietę i poskubać to na co mają ochotę. A u nas różnorodność jest ogromna.

Jako, że nieodzowną towarzyszką swej mamusi jest Lucia więc obie się pasą na działce. Luci urosła broda, w świecie ludzkim to rzadko radosna wiadomość ona czuje się dumna i chyba świadczy to o jej pewnej dorosłości. 

 

Wygląda jak Melcia. Jest coraz większa i coraz trudniej je rozpoznać z daleka. Niedługo Melcia nam się zestarzeje i znów będzie widać różnicę... ot życie nawet takie kozie.

Bródka Luci z bliska.

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie

:)