Hostowy eksperyment

Zauważyłam, że każdy spędzony tutaj rok jest pod jakimś hasłem. Tworzy on się sam i nie do końca nawet wiem na jakiej zasadzie to działa. Czy tworzą go zaistniałe sytuacje? Podążam za tym co akurat urodzi się w głowie? Nie wiem... Był rok pod hasłem nowych roślin, rok pod hasłem tradycji, rok pod hasłem powrotu do pierwotnych pomysłów... każdy rok był czy jest inny... jeszcze bądź nadal... bo może kiedyś się to unormuje albo stworzy się jakiś określona cykliczność. Ten rok jest przepełniony naszymi eksperymentami w dziedzinie ogrodnictwa jak i przetwórstwa i pewnie jesienią również aranżacji domowej. 

To rodzi się samo...

Nie zdziwi już nikogo jak napiszę, że hosty też były mi mało znane. Miałam bodajże jedną odmianę w miejskim ogródku ale atakowane przez ślimaki bez muszelek nie miały szans na pokazanie swojego piękna i chyba nie zagościły na dłużej. Dopiero tutaj pokazały swoje wyjątkowe piękno przede wszystkim w liściach. Mam w zwyczaju ,,podążania za tym co wychodzi”. Metodę tę stosuję we wszystkim, w pracy, w domu i oczywiście w ogrodzie. Dlatego jak coś chce rosnąć na tej trudnej ziemi to staramy się to pozyskać w wielu odmianach. I tym sposobem mamy już kilka ich rodzajów o liściach ciemnych i jasnych z różnymi obrzeżami. Różnie też kwitną, najczęściej tworząc fioletowe dzwoneczki ale i w kolorze białym jak i takie gwiazdeczki jak poniżej.

W każdym razie sadzę je gdzie się da i staramy się powiększać kolekcję. Prócz tego, tworzymy nowe miejsca dla nich bo bardzo je lubimy. Na ogół rozsadzam je wiosną, kiedy wyglądają z ziemi i  wtedy chyba najbezpieczniej je przenosić i jeszcze tego samego roku zakwitną. W tym roku zabrakło czasu na ich coroczny przegląd i dość późno zabrałam się za porządkowanie ich przestrzeni. Ogólnie jak mają już duże liście to lepiej je zostawić w spokoju albo wykopywać w całości i to ,,na bogato", czyli z dużą ilością ziemi aby jak najmniej naruszyć korzenie. Próba podzielenia karpy nie powiodła się i zostałam z pojedynczymi liśćmi.

Okropna strata w dodatku jak ma się świadomość, że to było głupie posunięcie o którym przecież się wie... Siła przetrwania roślin już nie raz pokazała mi, że ,,chęć życia" potrafi zdziałać cuda i te liście wsadziłam do ziemi po kompoście z dużym zakwaszeniem, przez kilka dni podlewałam, potem podlewał deszcz, w końcu zostawiłam w cieniu i czekałam. Podlewałam w upały. Liście oklapły, pożółkły  i w efekcie zmarniały... czekałam dalej... i nagle pojawiło się ,,życie" - liść! Piękny, zdrowy liść wychodzący z samego środka jakby z serca .

 

Warto dać szansę, mnie czekanie nic nie kosztowało. Wsadziłam w kąt powstającej rabaty więc nawet nie rzucało się w oczy. Dla mnie to nic, dla rośliny to bardzo wiele. Cieszę się, że jej się udało i tym sposobem dowiedziałam się o nowym sposobie rozmnażania chociaż zdecydowanie wolę ten mniej drastyczny poprzez rozdzielanie karpy na mniejsze.