Ukryte piękno cz.1

Znów poszybuję ku  ekologiczno ogrodniczym rozważaniom, ale w końcu piszę o swoim własnym, prywatnym spojrzeniu na świat i najbliższym otoczeniu.  Już raz napisałam, że ,,ogród jest odzwierciedleniem duszy ogrodnika" a moja dusza  przepełniona jest miłością do wszystkiego co naturalne. Dlatego też nikogo nie powinno dziwić, że jestem  pod ogromnym wrażeniem roślin polnych i leśnych. A kiedy trafiłam informacje, że w naszym klimacie na łąkach rosną odmiany Orchidei to już w ogóle utwierdziłam się, że jest to bardzo krzywdzące nazywanie roślin rosnących w naturalnych środowiskach  - chwastami. Rośliny polne są takie piękne a niejednokrotnie ich kwiaty nie odstępują urodzie ,,ogrodowym". Posadzone w rabacie w kępie kilku sztuk wyglądają uroczo i bardzo elegancko. Lepiej dostosowują się do warunków glebowych, lepiej znoszą zmiany pogodowe i całkiem dobrze się rozsiewają.

 Ja jestem nimi oczarowana. Miałam możliwość poznać je na wsi podczas wakacji spędzanych u rodzinki, kiedy biegałam po polach i łąkach, w rowach kwitły różne piękności. Ale wewnętrzne przemyślenia zaczęłam mieć po licznych spacerach z psem po otwartym półdzikim polu w rodzimej warszawskiej dzielnicy. Kawałek zapomniany obecnie teren już zagospodarowany niestety, ale był czas, kiedy spacerując po nim słyszało się śpiew ptaków, przebiegał bażant i rosły przeróżne polne kwiaty zadziwiając mnie swym pięknem.

 Tak naprawdę co to jest chwast?  Każda roślina niechciana w ogrodzie staje się chwastem, rośliną zbędną. Dla miłośników roślin iglastych wszystkie liściaste będą agresorami w ich ogrodach. Swego czasu dla mnie bez był chwastem i przez żmudnych parę lat niszczyłam go w ogródku, potem mi przeszło a teraz bardzo go lubię i gdybym tylko zdołała to bym posadziła wszystkiego jego odmiany.  Dlatego warto powściągnąć się  od uproszczeń co jest rośliną ,,szlachetną,, a co nie, bo to jak najbardziej sprawa indywidualna każdego człowieka. Mnie się jedne kwiaty podobają bardziej inne mniej ale zachowuję to dla siebie bo szanuję  czyjeś upodobania, gusta.. Jakiż ten świat byłby ubogi, jakby każdy był jednakowy.

  Mój taka kocha trawniki ukwiecone mleczem, To dla niego najpiękniejszy widok  Mnie się podobają powoje, osty i rośliny polne i może niekoniecznie chcę je wszystkie mieć od razu na swojej działce ale zachwycają mnie swoją niepowtarzalną urodą czy kwitnieniem.

Najczęściej to one są pokarmem dla owadów czy miejscem do ich rodzenia się. Już z tego jednego powodu zasługują na szacunek. Na przykład motyle, którymi wszyscy ludzie się zachwycają swe kokony  umieszcza właśnie w polnych roślinach. Jakiś niewielki kwitnący kwiatuszek polny sprawia mi większą radość niż niejedna piękna, ,,rasowa,, roślina. Być może moje podejście wynika z ekologicznego zamiłowania do środowiska, a może przez tyle lat żyjąc wśród tego sztucznego i wymyślonego przez ludzi świata, podzielonego na rośliny ozdobne i chwasty; rasy i mieszańce... , że nagle dojrzałam, że te ,,chwasty,,- kwiaty polne są przepiękne i skoro są ogrody w różnych stylach, to i dla nich może znaleźć się miejsce. Tym roślinkom, przy takim współczesnym podejściu do flory, pozostaje tylko wierzyć w to, że znajdą się ludzie, dla których one też będą piękne i staną się na tyle wartościowe, aby pozwolić im żyć... do tych ludzi zaliczam się Ja i tak jak wielu ludzi  burzy nie docenienie piękna budlei, róży, różaneczników...  tak mnie na przykład boli  otwarta krytyka polnych kwiatów, które przede wszystkim mają prawo rosnąć, żyć i korzystać z tego świata na równi z nami, a może nawet mają większe prawo od innych roślin, bo są pośrednio naszymi ziomalami, bo patrząc jakie zniszczenia czynią ludzie, to człowiek jest niczym ,,chwast,, na tej planecie...