Pażdziernikowa mgła i ,,deszcz mgłowy"

W tym roku pani Jesień mnie zaskoczyła. Praktycznie cały wrzesień było ciepło i letnio. Październik również sprawiał wrażenie, że lato ma się dobrze i nie wiadomo, kiedy ustąpi pola  kolejnej siostrze. I w ciągu zaledwie jednej nocy wkroczyła jesień, tak po prostu. O poranku spojrzałam przez kuchenne okno i nie poznałam wczorajszego ogrodu. Ale dziś będzie o mgle, która rok rocznie nawiedza nas we wrześniu, w tym roku przyszła z opóźnieniem. W tym roku wszystko dostawało dziwnego przyśpieszenia a jesienna mgła wręcz przeciwnie.

 

Ale to nie jej opóźnienie mnie zaciekawiło, mimo, że nie jestem miłośniczką mgieł, ale jej październikowy wygląd. Jest inna. Oczywiście wrześniowa mgła sunąca ku nam, czyli w kierunku domu robi ogromne wrażenie, jak się patrzy na nią z okna, ale ta jest zdecydowanie inna. Przyjemniejsza i milsza wizualnie, może dlatego, że ,,rozlewa" się na boki? Ma gęściejszą strukturę.  I wydaje mi się, że ładniej komponuje się z otoczeniem, lub lepiej odbiera ją moje oko. 

Zafascynowało mnie zjawisko ,,kapiącej mgły". Jeśli można tak to nazwać. Nabrała nas, że padał albo pada deszcz. A to ona kapie z gałęzi drzew i z krzewów. Mąż wymyślił nazwę - ,,deszcz mgłowy". Utworzyła wilgotny klimat, który, jak widzę, bardzo odpowiada przyrodzie i ptakom. Z ogromnym zaciekawieniem przyglądam się. Oczywiście wita nas o poranku i jest z nami do mocniejszych promieni słonecznych. Potrafi być gęsta pod wieczór, jakby chciała nas otulać w nocy. Zachwycająco wygląda w ogrodzie ale jest bardzo niebezpieczna dla kierowców.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i dziękuję, że zaglądacie.

Jak zawsze życzę wszystkim wiele zdrowia

 

  :)

 

 

Nasze lato...

Nie wróży to nic dobrego dla bloga, kiedy kolejny wpis zaczyna się od stwierdzenia, że dawno się nie było, ale co począć? Czasami codzienność przynosi takie rzeczy, że człowiek ma wrażenie jakby wyorbitował na pozór w ten sam świat i to samo życie, ale jednak inne. Każdy to przechodził. I nas to spotkało w wakacje, które były wyczekiwane i pełne przeróżnych planów... I w jednej chwili wszystko to co było dla nas takie ważne, przestało mieć znaczenie. Na szczęście zakończyło się dobrze. Zaczęłam dość smętnie i zagadkowo, ale życie toczy się dalej i kiedy wreszcie przyjdzie ta chwila na złapanie oddechu, to okazuje się, że wszystko dookoła żyło sobie swoim rytmem a owe problemy są jedynie naszymi problemami. Zdjęcia robiłam z rzadka.